31 augustus hield ik mijn boek ten doop tijdens de viering vanwege de start van 75 jaar bevrijding in Terneuzen. Heb je mijn boek inmiddels gelezen, laat dan svp een reactie op deze pagina achter. Bedankt!
schrijfster
31 augustus hield ik mijn boek ten doop tijdens de viering vanwege de start van 75 jaar bevrijding in Terneuzen. Heb je mijn boek inmiddels gelezen, laat dan svp een reactie op deze pagina achter. Bedankt!
Hallo Annemieke, met veel dank voor je boek dat mij door mijn zus, tijdens mijn laatste bezoek bij haar in haar vakantie woning in Hoofdplaat, aan mij werd geschonken
Je boek riep vele emoties en herinneringen op. Zelf ben ik opgegroeid in Hulst. Mijn vader was afkomstig van “De Zandberg” ( bij Graauw) en moeder afkomstig Terhole, wij woonden op de Tivoliweg in Hulst, en als zodanig het Patrijske/patrijzenhoek is mij niet onbekend, heb er geregeld als jonge man gefietst.
Ook je verhaal over de veerpont bracht vele herinneringen terug, vele malen heb ik met de boot overgestoken van perkpolder naar kruiningen om daar op de trein te stappen, richting Hilversum waar ik eind van de zestiger jaren studeerde.
Je verhaal over de oorlog bracht me terug naar de verhalen die mijn vader vertelde, hij werd in 1943 vastgezet in a POW kamp in Muhlberg-am-Elbe .
Een ieder die de oorlog heeft meegemaakt heeft gevolgen ervan ervaren en jouw boek is een testament voor allen.
met veel dank
Jos Weemaes.
Wodonga
Australie
Beste Jos,
Heel erg dank voor je fijne reactie en nog wel helemaal vanuit Australië! Wat bijzonder. Wat mooi dat je zus jou mijn boek heeft geschonken. En wat goed om te lezen dat het je zoveel herinneringen en emoties heeft gebracht. En je laatste zin ‘jouw boek is een testament voor allen’.. dat vind ik wel een heel bijzonder en mooi omschreven compliment. Hartelijke groet en dank !
Ik heb alleen de presentatie you tube gezien want ik woon in Frankrijk en zal eens zoeken hoe ik het boek zal kunnen bemachtigen. Ik vierde mijn eerste verjaardag op 5 november 1944 , waar mijn ouders samen met anderen uit Sluis onderdak gevonden hadden, vlakbij St Anna ter Muiden, Sluis is toen zowat van de kaart geveegd heeft mijn moeder mij iedere verjaardag herhaalt. De oorlog over Sluis is een boek dat ik meerdere malen gelezen heb , een verhaal over een andere plaats in Zeeuws-Vlaanderen interesseert me. Na onze evacuatie in Knokke zijn we in 1949 weer in Sluis komen wonen, het puin was opgeruimd en de herbouw was in volle gang . In 1960 was het Belfort ook weer herbouwd. Ik zal eens uitzoeken hoe ik het boek in handen kan krijgen want de reacties lezend heb ik toch wel veel zin om het ook te lezen. Mary Grahame
Erg mooi boek, erg veel herkenbaar en ontroering, bezoek begraafplaats Kloosterzande raakte me vanwege herkenning. Leuke flashbacks van het voormalige Westerschelde veer. Traumatische ervaring van ouders vergelijk ik met de watersnood. Ik dank mijn dochter en haar (schoon)opa, voor dit boek dat ik cadeau kreeg op zijn aanraden. En Annemieke voor dit mooie boek.
Beste Tom, wat een fijne reactie op mijn boek. Dankjewel voor je warme complimenten.
Beste Annemieke, mooi dat je het verhaal van je ouders en grootouders zo beeldend en als een detective hebt kunnen vastleggen. Het verhaal is een goed voorbeeld van stil leed. Het leed dat nooit gedeeld werd. Want men moest door. Het verhaal verklaard ook waarom de Slag om de Schelde zo lang onbekend is gebleven. Want het verschil met Arnhem is groot: de Slag om de Schelde duurde 3x zo lang, had veel meer slachtoffers en werd uiteindelijk gewonnen. Toch kreeg de verloren slag bij Arnhem meer aandacht. De meest belangrijke verklaring: de vele burger slachtoffers, door vriendschappelijk vuur……men wilde zo snel mogelijk vergeten. West-Zeeuws-Vlaanderen en Walcheren zijn naast Rotterdam, Arnhem en Overloon, de gebieden geweest met het hoogste aantal vernietigde huizen van Nederland.
Mijn ouders komen uit IJzendijke. Beide families zagen boerderijen om zich heen afbranden en slachtoffers vallen op hun erf. Beide families zaten wekenlang klem, in kelders van hun boerderij. En beide families wilden de oorlog zo snel mogelijk vergeten. Pas ver na hun pensioen zijn hebben mijn ouders hun verhaal verteld, naar aanleiding van foto’s die ik hen voorlegde. Ik kan iedereen aanraden, als het nog kan: vraag naar het verhaal van je ouders, nu het nog kan. En vraag het ook aan ooms en tantes. Want bij dit soort ervaringen bestaat meestal niet 1 variant. Door de varianten te combineren ontstaat een verhaal met meer invalshoeken.
Beste Ronald, dank je voor je uitgebreide reactie en ik sluit me helemaal bij je woorden aan: navraag doen leverde ook mij pas 20 jaar na mijn vaders dood (hij stierf in 1996, ik interviewde drie familieleden in 2017) het volledige verhaal over het oorlogsdrama dat zich afspeelde in Biervliet. Fijn dat jij je eigen ouders nog tijdens hun leven hun verhaal hebt kunnen laten vertellen!
Ik ga het boek bestellen! Mijn vader voer op een olietanker achter de libertyschepen de Westerschelde op. Hij zag na 5 jaar weer Vlissingen, Terneuzen en Perkpolder terug. Hoopte dat iedereen daar nog in leven was! En ja voor mij is de boot kruiningen perkpolder ook heimwee…
Beste Tineke,
Wat een bijzonder verhaal van je vader! Bizar dat hij direct achter de Libertyschepen aan over de Westerschelde voer.Waar had je vader gezeten in die vijf jaar? Dank voor je bericht!
Met een moeder uit Terhole en een vader uit Biervliet moest ik jouw boek natuurlijk lezen. Ik ben geboren in 1962 in Middelburg en de boottochtjes naar pit en oma Terhole maar ook naar de familie Borm in Biervliet komen me dan ook zeer bekend voor. wat heb je het verhaal van je tante Lieve, je vader en je familie prachtig en genuanceerd beschreven Annemieke. je begrijpt dat het boek door zowel mijn familie Borm uit Biervliet (11 kinderen in de generatie van je vader) als mijn familie Everaert uit Terhole (eveneens 11 kinderen) goed gelezen wordt. Naar aanleiding van jouw boek gaan mijn broer, zus en ik ook nog eens nader op onderzoek uit in de familie Biervliet naar die tijd.
Mijn moeder heeft nog foto’s met familieleden van jou. Afijn: heel veel dank voor dit prachtige boek met zoveel herkenning maar ook zoveel inspiratie om zelf nog eens op onderzoek te gaan in mijn eigen familie. Met groet, Heidi Borm, Amsterdam
8 februari 2021 Min of meer geïsoleerd en alleen vanwege persoonlijke omstandigheden, lockdown, sneeuw en gladheid in een afgelegen Zeeuwse polder op Zuid-Beveland. Een tweedehandsboekverkoopster aan ‘de andere kant’ heeft dit boek in handen gekregen en heeft het in enkele dagen uitgelezen. De boot heeft ook voor mij een herinnering en emoties mbt een vorige generatie en het leven nu, alleen in heel andere opzichten en niet gerelateerd aan de oorlog. Dit boek gaat niet in de verkoop ! m.v.g. De Boekenwurm Wolphaartsdijk
Dankjewel voor de mooie reactie, tweedehandsboekverkoopster op Zuid-Beveland.Ik zie het plaatje voor me. ‘Ingesneeuwd, geïsoleerd en alleen in de Zeeuwse polder’, lezend in mijn boek. Amai, das poëtisch beschreven. Passend bij de sfeer van mijn boek. Dankjewel.
De stille oorlog van mijn vader: Een prachtig boek over ervaringen van een gezin tijdens de tweede wereldoorlog en het leven van de volgende generaties van alle kanten belicht.
Zeeuws Vlaanderen, de Slag om de Schelde en ook hoe familieleden met elkaar omgingen worden zo mooi neergezet.
Zelf werkte ik een groot aantal jaren als technicus in Zeeuws Vlaanderen.
Ik nam ook het liefst de boot naar de overkant, een welkome onderbreking.
Dit boek zou ook aanwezig moeten zijn in het Bevrijdingsmuseum Zeeland in Nieuwdorp.
Dank je voor je woorden, Cees! Heel fijn dat je het zo mooi vond. Ik heb mijn boek ooit onder de aandacht gebracht van het bevrijdingsmuseum en ze zouden er een paar bestellen bij de boekhandel in Goes. Ik ben er daarna niet geweest dus weet niet of het er ligt.Het si een tijdje dic ht geweest vanwege Corona dus ik moet er nog een keer heen.
Ik heb het boek in één ruk uitgelezen. Het is heel beeldend geschreven en het heeft me ontroerd. Dankjewel voor zo’n mooi boek.
Jij enorm dank voor je reactie Beatrijs. Mooi dat het je heeft weten te ontroeren.
Nu de crisis er voor zorgt dat ik binnenshuis moet blijven, heb ik de rust gevonden om de grote stapel boeken die ik het hele jaar door verzameld heb, eindelijk te gaan lezen. Jouw boek was gisteren aan de beurt en vanmorgen heb ik het uitgelezen.
Prachtig geschreven boek! Ik genoot vooral ook van het telkens in de tijd verplaatsen. Langzaam werd de puzzel duidelijk.
De karakters van je opa en vader kwamen steeds meer tot leven. Hun levens werden steeds begrijpelijker.
De zoektocht naar het verleden naar aanleiding van oude foto’s is heel beeldend geschreven en ook actueel voor mij. En de wens om dit te doen komt ook dichtbij. Nu mijn moeder eind februari is overleden, blijven al die vragen over de onbekenden op de vergeelde zwart wit foto’s onbeantwoord. Tenzij ik ook actief op zoek ga naar dat verleden, zoals jij hebt gedaan.
Jasper dankjewel voor je fijne reactie. En wat heb je het snel uitgelezen. heel tof dat je het prachtig geschreven vindt. Daar ben ik blij mee. En ja ik snap het helemaal dat je ook die wens voelt om over je moeder te schrijven.. En jouw boek komt er ook! Zowel die met je mooie ‘kortjes’ over je school als wellicht een roman over je familie. XX
Annemieke, ik ga je boek binnenkort lezen. Jouw website heeft me nieuwsgierig gemaakt.
Wat een mooi, ontroerend verhaal. Het neemt je mee van het begin tot het eind. Wat mij ontroert, is de kwetsbaarheid van zowel de schrijfster als dochter van de hoofdpersoon als de vertellende personages. Mooi beeldend geschreven en een ondanks al het verdriet toch een bevrijdend einde. Prachtig!
Een boek dat onder je huid kruipt
Wat een mooi en interessant verhaal is dit! Er komen prachtige karakters in voor en treffende observaties (hoe de ouders van de hoofdpersoon ‘s avonds nog een kakelvers eitje eten, de Panorama naast de kakdoos bij wijze van toiletpapier, het wijnproefritueel en de dwangneuroses van vader etc. etc.) Vooral het gevoel een buitenstaander te zijn van zowel vader als dochter wordt heel goed voelbaar. Ik kreeg er zo’n mededogen met de vaderfiguur door, en met zijn echtgenote. Het zette me ook aan het denken over het oorlogsverleden van mijn eigen ouders die ook heftige dingen hebben meegemaakt en daar de sporen van meedroegen en waarschijnlijk op hun kinderen overbrachten. Ongetwijfeld zijn er talloze mensen voor wie dit geldt. Maar los daarvan heeft deze roman ook een bredere zeggingskracht: hoe word je beïnvloed door wat je meemaakt en door wat de vorige generatie heeft meegemaakt? En hoe moeilijk is het om echt contact te krijgen met mensen, ook degenen die het dichtste bij je staan. Het meest aangrijpend vond ik deel 2, waarin de strijd in Biervliet (Zeeuws-Vlaanderen) wordt beschreven, die plaatsvond tijdens de slag om de Schelde in 1944. Die zag ik echt voor me. Al met al een schrijnend verhaal over de tragiek van een gewoon leven, met een tedere, scherpe en soms humoristische pen beschreven. Ik ben heel erg benieuwd naar haar volgende roman!
Een vergeten familiegeschiedenis, een vergeten stuk oorlog en een vergeten stuk van Nederland…in het prachtige boek van Annemieke de Schepper wordt alles aan de vergetelheid ontrukt. In een zeer beeldende stijl probeert ze het leven van haar Zeeuws-Vlaamse familie en in het bijzonder dat van haar vader te reconstrueren. Het levert een uiterst boeiend verhaal op van een dochter die na de dood van haar vader langzaam maar zeker ontdekt wat er in het verleden in die o zo vergeten Slag om de Schelde met haar familie gebeurd is. Het is spannend en ontroerend tegelijk en een hommage aan Zeeuws-Vlaanderen en zijn bevolking….lezen dat boek!
Ik heb het boek inmiddels gelezen en het was heel ontroerend. Inmiddels heb ik het aan mijn buurvrouw van 88 uitgeleend die ten tijde van de oorlog in dezelfde straat woonde in biervliet. Ze kwam vanmorgen bij me en heeft bijna heel het boek in
een middag uitgelezen en de oorlog zo’n beetje herbeleefd. Ze wilde het boek ook graag zelf hebben en daarom heb ik het voor haar nu besteld.
indringend, pakkend.
prachtig verhaal dat van begin tot eind boeit.
een fijne, beeldende schrijfstijl zorgt ervoor dat je het boek moeilijk kan wegleggen.
zo’n debuut smaakt naar meer!
Jo Everaert:
‘Prachtig boek. Als je erin begonnen bent laat het je niet meer los. Het is meer dan boeiend. Pakkend. Je zit in de greep en het laat je niet meer los. Zeeuws-Vlamingen zullen Terhole en de Patrijs weer beleven. En de boot Perkpolder-Kruiningen. En zoveel anders. Maar het is veel meer. Het gaat over heimwee, dementie, sterven, liefde. Een prachtig geschreven menselijk tijdsbeeld… Zo warm geschreven. Ik kijk uit naar Annemiekes volgende boek.’
Een prachtig, ontroerend, aangrijpend boek! Heel boeiend geschreven!
Heb t in een keer uitgelezen met tranen in mijn ogen.